Η δύναμη του 1
Πριν από λίγες ημέρες μια εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας και κύρους είχε πρωτοσέλιδο, με έντονη γραμματοσειρά, ένα συνταρακτικό γεγονός για την χώρα. Ήταν τόσο σημαντικό που αφιέρωσε την πρώτη της σελίδα για να αναγγείλει μια βαρύγδουπη και σημαντική, για τα δρώμενα της ελληνικής πραγματικότητας, εξέλιξη: σύμφωνα με ανεξάρτητη δημοσκόπηση, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προηγείται στις προτιμήσεις των πολιτών σε σχέση με το κυβερνών κόμμα με την ασύλληπτη και χαοτική διαφορά μίας ολόκληρης ποσοστιαίας μονάδας (1%).
Δεν έχει λόγους να αμφιβάλλει κανείς για την ανεξαρτησία, την αντικειμενικότητα κα την επιστημονικότητα της δημοσκόπησης ούτε και για το αποτέλεσμα, όπως αποτυπώνεται. Είναι, όμως, ενδιαφέρον να δει κανείς γιατί η εφημερίδα θεώρησε το 1% σημαντικό τόσο ώστε να «το κάνει θέμα».
Κυριολεκτικά, η σωστή κατεύθυνση βρίσκεται στο σημείο αυτό. Πρόθεσή της ήταν να μετατραπεί η μια μονάδα, ανεξάρτητα από την στατιστική τυπική απόκλιση που την χαρακτηρίζει-στοιχείο άγνωστο και, για τους δημοσιογράφους της εφημερίδας, ασήμαντο- σε τόσο σημαντικό θέμα ώστε να επιτευχθούν πολλαπλοί και παράλληλοι στόχοι. Δευτερεύουσας σημασίας στόχος είναι η αύξηση των πωλήσεων. Σημαντικότερη είναι η εμψύχωση των οπαδών και των συνεργατών που ανήκουν στον χώρο του ΠΑΣΟΚ αφού το να προηγηθεί το ΠΑΣΟΚ σε σχέση με τη ΝΔ αποτελεί την ικανότερη είδηση των τελευταίων δυο ετών. Επιτρέπει σε όλους όσους είναι αθεράπευτα και εξαρτημένα εμποτισμένοι με το όπιο της εξουσίας, αυτοί που σήμερα με το πρόσχημα μιας λαϊκίστικης ονομαζόμενης αντιπολιτευτικής και ελεγκτικής δραστηριότητας ασκούν έναν ντεντεκτιβίστικου τύπου και ολοκληρωτικού χαρακτήρα έλεγχο σε κάθε απόφαση, σε κάθε πρόσληψη σε κάθε πώληση ή λήξη σύμβασης, να αποκτήσουν το δικαίωμα της προσδοκίας της επανα-κατάληψης της εξουσίας.
Η κατάσταση αυτή αποκαλύπτει την ποιότητα του πολιτικού κόσμου που επικεντρώνεται στα αξιώματα και στους τίτλους, την επιφανειακή αντίληψη της κοινωνίας και την απατηλή αίσθηση της ελευθερίας του λόγου και των μέσων ενημέρωσης τη στιγμή που η κατάσταση στην χώρα επιτάσσει συλλογική δουλειά για την επίλυση μεγάλων και σημαντικών προβλημάτων απέναντι σε έναν εχθρό που δεν ξέρει, δεν μπορεί και δεν προτίθεται να σώσει τις προσδοκίες και τις ελπίδες κανενός: απέναντι στον χρόνο και τις εξελίξεις που τον συνοδεύουν-κάτι που για την Ελλάδα είναι, με τις σημερινές γεωπολιτικές συνθήκες, πολυτέλεια.
Η στόχευση της ενέργειας της εφημερίδας κατευθύνεται, επίσης, και σε ένα πολύ καλά κρυμμένο στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας. Με την αναγωγή του 1% σε γεγονός ικανό για ανατροπές, αγνοώντας την σημαντικότητα του μεγέθους και την τυπική του απόκλιση, διεγείρεται ο χαρακτήρας εκείνος της κοινωνίας που δεν εμβαθύνει, του αρκεί μια μη αξιοποιήσιμη πλην, όμως, ενδεδυμένη με σημαντικότητα πληροφορία, προτείνει την συναισθηματική συμπεριφορά του απέναντι στον ορθολογισμό του, κάνει πολιτική του πεζοδρομίου και αναλύσεις του καφενείου, πείθεται ότι έχει όλο το δίκαιο με το μέρος του σε τέτοιο βαθμό που να αυτολυπάται τον εαυτό του για τα δεινά που τον έχουν βρει και φουσκώνει τα στήθη του για να πείσει ότι κάποιοι του χρωστάνε αποζημίωση και εύνοια. Είναι αυτό το πρόσωπο της κοινωνίας όπου κυριαρχεί η δεισιδαιμονία, ο σκοταδισμός, το πάθος και ο φανατισμός, ένα πρόσωπο που σήμερα εκδηλώνεται πολύ συχνά, ένα πρόσωπο που φέρει την ιστορική κληρονομιά του αναχρονισμού κάθε φορά που κυριάρχησε στο προσκήνιο.