Ζαν Ζιγκλέρ: Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου και οι νέοι κοσμοκράτορες
Εκδόσεις: Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2004
«Τα γεγονότα δεν επηρεάζουν τους ανθρώπους που πιστεύουν». Στο βιβλίο του ο Ζαν Ζιγκλερ, κοινωνιολόγος και ειδικός εισηγητής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, αναπτύσσει με σφαιρικότητα, αλλά και με σαφή επικριτική ματιά, τις δυνάμεις και τα γεγονότα που παράγουν, εγκαθιστούν και συντηρούν την σύγχρονη μορφή του καπιταλισμού και, παράλληλα, τα πιστεύω και την ιδεολογία των ανθρώπων που ωφελούνται από την τάση ιδιωτικοποίησης του κόσμου.
Στις τρεις από τις τέσσερις θεματικές ενότητες, ο Ζιγκλερ περιγράφει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την παγκοσμιοποίηση, την νοοτροπία και την φιλοσοφία του καπιταλισμού και αναλύει τις δραστηριότητες των οργανισμών που υποστηρίζουν τα συμφέροντά του. Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί την κατάσταση στην οποία, οι κρατούντες του καπιταλιστικού συστήματος, τα «αρπακτικά» όπως τα αποκαλεί, υλοποιούν τις επιθυμίες τους και κάνουν πραγματικότητα τον μοναδικό στόχο της μεγιστοποίησης του κέρδους μέσω της απορύθμισης των εθνικών οικονομιών, της ουσιαστικής κατάργησης του κράτους ως ρυθμιστική αρχή και την προώθηση μιας παγκοσμιοποιημένης αυτορυθμιζόμενης αγοράς (με αυτόν τον τρόπο αποδίδεται η έννοια του stateless global governance, δάνειο από τους θεωρητικούς της κοινωνίας της Πληροφορίας).
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, η προσέγγιση της ιδεολογίας των κρατούντων αγγίζει διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας στο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον: τις ανθρώπινες σχέσεις, την διαφθορά, την αντίληψη του χρήματος και του κράτους, το φυσικό περιβάλλον και την καταστροφή του. Ο συγγραφέας, συνεπής στην κριτική του διάθεση, περιγράφει την ιδεολογία αυτή αναφέροντας παραδείγματα, ονόματα και αξιωματούχους από χώρες του Τρίτου Κόσμου-χώρες που πλήττονται περισσότερο και καταφανώς από τις δραστηριότητες του καπιταλισμού.
Την ίδια τακτική στην ανάλυση διατηρεί ο Ζιγκλερ και στο τρίτο μέρος του βιβλίου που πραγματεύεται τους στόχους και την παρουσία παγκόσμιων οργανισμών όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, την Παγκόσμια Τράπεζα και, παράλληλα, παρουσιάζει τον τρόπο σκέψης και την κοσμοθεωρία ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά στους οργανισμούς αυτούς. Παραθέτει και σχολιάζει τις αποφάσεις και τα θεωρητικά οικοδομήματα που επιστρατεύονται για την υποστήριξη των δραστηριοτήτων τους.
Ο συγγραφέας, στο τέταρτο και τελευταίο μέρος, παραθέτει μια εναλλακτική πρόταση αντίστασης στην ιδιωτικοποίηση του κόσμου και τις συνέπειές της. Προτείνει την εντονότερη ενεργοποίηση της πλανητικής κοινωνίας των πολιτών και δυναμικότερα κοινωνικά κινήματα με σκοπό την ρήξη με τους νέους κοσμοκράτορες που, κατά τον Ζιγκλερ, επιβάλλουν αποφάσεις σε κυβερνήσεις, ασκούν αποκλειστικό έλεγχο στην ροή των κεφαλαίων και επιλέγουν να συντηρούν και να επιδεινώνουν την εξαθλίωση του Τρίτου Κόσμου.
