Απελπισμένες νοικοκυρές…στη ζωή των Α.Τ.Ε.Ι.

Στην τοπική επικαιρότητα βρίσκονται θέματα που αφορούν στα νέα τμήματα των Α.Τ.Ε.Ι. και στις διαδικασίες εισαγωγής των φοιτητών. Έτσι, έχει αρχίσει ένας μαραθώνιος δηλώσεων, επιστολών και συναντήσεων που σκοπό έχουν την διερεύνηση των προθέσεων του υπουργείου Παιδείας, τις συνέπειές τους και, κυρίως, την διατήρηση στο αμείωτο του αγώνα, ιδιαίτερα από πολιτικούς παράγοντες, της κατοχύρωσης ίδρυσης νέων τμημάτων στις εκάστοτε περιοχές που ενδιαφέρουν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τρεις πτυχές. πρώτη είναι η έντονη εκδήλωση ενδιαφέροντος από τους δήμους και τους τοπικούς εμπορικούς φορείς. Αποτελεί γι’ αυτούς κατάκτηση η κατοχύρωση ίδρυσης νέων τμημάτων στην περιοχή τους και η αποτροπή μείωση των εισακτέων διότι, με αυτές τις επιλογές, ταυτίζουν την οικονομική επιβίωση της αγοράς και της τοπικής κοινωνίας. Φαίνεται πως στο συμπαντικό χάρτη τους οι φοιτητές αποκτούν τον ρόλο που κατείχαν οι δημόσιοι υπάλληλοι της Δ.Ε.Η. πριν μερικά χρόνια όπου στην τσέπη τους εκφραζόταν ο μοναδικός οικονομικός μοχλός της τοπικής οικονομίας. Η τοπική αγορά ήταν σκληρή μαζί τους αφού καπηλευόταν την παρουσία τους, και, σε πολλές περιπτώσεις, την μοναδική επιλογή αγορών τους, και χρέωνε υπερβολικά υψηλές τιμές στα μεσαίας, τότε, κλάσης προϊόντα. Σήμερα αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, δεδομένου ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δυσκολεύονται, πλέον, οικονομικά και η παράδοση στην κυκλοφορία της Εγνατία Οδού προσέφερε επιπλέον επιλογές στους αγοραστές. Έτσι, η κυοφορούμενη «τάξη» οικονομικής συνεισφοράς ακούει στον χαρακτηρισμό «φοιτητής». Όμως, για την ώρα, η τοπική οικονομία είναι ανώριμη να χτίσει τις συνθήκες εκείνες που θα προσφέρουν στην κοινωνία καρπούς σε βάθος χρόνου αγκαλιάζοντας τους φοιτητές. Αυτό αποδεικνύεται από την ανελαστική αγορά για φοιτητές που αρχίζει στα εξωφρενικά ενοίκια και τελειώνει στα μπαράκια και τις ταβέρνες.

Δεύτερη ενδιαφέρουσα πτυχή αποτελεί η στάση της διοίκησης των Α.Τ.Ε.Ι. Επικαλούμενοι, με έντονα πομφώδες ύφος, την «επιστημονική κοιτίδα» που εργάζονται και το υψηλό της επίπεδο αγωνίζονται, διότι, όπως λένε, έχουν την θεσμική δύναμη, για να μην μειωθούν οι εισακτέοι και να μην απαξιωθούν τα τμήματα. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι πειστικά τα ανακοινωθέντα κίνητρα τη στιγμή που οι ίδιοι δεν προσέρχονται στα μαθήματα, εμφανίζονται για μισή ώρα σε δίωρες παραδόσεις «… επειδή έχουν δουλειές», φωτοτυπούν και σκανάρουν παγκοσμίως γνωστά επιστημονικά βιβλία και τα παρέχουν ως δικά τους (χωρίς να ξεχνάν τα πνευματικά δικαιώματα για την εργασία τους). Και, τέλος, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς γιατί οι διοικήσεις δεν χρησιμοποίησαν την θέση τους όταν αποφασίστηκε να εγγράφονται στα πανεπιστήμια φοιτητές χωρίς τις βασικές γνώσεις, χωρίς στοιχειώδη εφόδια, προερχόμενοι από ετερογενείς κατευθύνσεις ως προς το αντικείμενο σπουδών. Ίσως, οι διοικήσεις θα έπρεπε να σκεφτούν το ενδεχόμενα να κάνουν αυτές κατάληψη διαμαρτυρίας αντί για τους φοιτητές.

Τέλος, οι φοιτητές και οι κομματικές τους κοιτίδες καλούται από κάποιους για να συνεισφέρουν την άποψή τους, ως οι ενδιαφερόμενοι πρώτης γραμμής αφού αυτοί είναι που πλήττονται από τις σημερινές επιλογές για τα ιδρύματα. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση αλλά, δυστυχώς, παραβλέπει, εσκεμμένα, την αποδεκατισμένη κριτική ικανότητά των φοιτητών αφού η πλειοψηφία τους, δημιούργημα του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι της χώρας, δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα των σπουδών, για το περιεχόμενό τους, για τις δυνατότητες που μπορούν να προσφέρουν τα ιδρύματα. Επιπλέον, οι φοιτητικές παρατάξεις δεν μπορούν να ανταποκριθούν γνήσια στο κάλεσμα επειδή, όπως είναι γνωστό και ευρέως ομολογούμενο, ελέγχονται πλήρως από τα αντίστοιχα κόμματα και ο τρόπος συμμετοχής τους στις πρυτανικές εκλογές δεν τους προσδίδει διαπραγματευτική δυνατότητα και ανεξαρτησία άποψης.